24ωρη ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

 

 

ανεξάρτητες  αυτόνομες  αγωνιστικές  ριζοσπαστικές

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

 

www.paremvasis.gr , paremvasisdoe@gmail.com   210 3242144                                                                   

      http://www.paremvasis.gr/?p=8694

                                            25-11-2020

 

Όλοι στην 24ωρη ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

στις 26 Νοέμβρη και στις διαδηλώσεις!

Η ζωή και τα δικαιώματά μας δεν θα μπουν στο γύψο!

Αγώνας για Παιδεία – Υγεία – Εργασία – Δημοκρατικά δικαιώματα!

Συμμετέχουμε στην Αθήνα στην Απεργιακή Συγκέντρωση στις 11.00 πμ στην πλατεία Κλαυθμώνος - Υπουργείο Εργασίας και πορεία

 

Συμμετέχουμε με όλα τα μέτρα ατομικής προστασίας

στις απεργιακές κινητοποιήσεις

Εφιαλτική εικόνα από το μέλλον που σχεδιάζουν για την κοινωνική πλειοψηφία, τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία, αποτελεί το σύνολο των μέτρων που η κυβέρνηση της Ν.Δ. λαμβάνει, ασκώντας την  εγκληματική πολιτική της, τη στιγμή που βρισκόμαστε στο δεύτερο κύμα  της πανδημίας  και μπροστά στην απειλή ενός ενδεχόμενου τρίτου, όπως η ίδια ομολογεί. Με το Δημόσιο Σύστημα Υγείας ήδη αποδυναμωμένο από όλες  τις προηγούμενες κυβερνήσεις  και παντελώς ανοχύρωτο στο σήμερα και στο αύριο της πανδημίας  και όλων των υγειονομικών αναγκών, χωρίς ούτε ένα επιπλέον ευρώ για νέες ΜΕΘ, για τα νοσοκομεία, για μόνιμους διορισμούς γιατρών/νοσηλευτών και εξοπλισμό δημοσίων δομών υγείας, τους υγειονομικούς στα όρια εργασιακής εξουθένωσης και ενώ τα δώρα στον ιδιωτικό τομέα παρέχονται αφειδώς, ο κρατικός προϋπολογισμός προβλέπει ότι το 2021 οι δαπάνες για την Υγεία θα είναι 572 εκατομμύρια ευρώ λιγότερες από το 2020! Απογειώνοντας τη λογική του παραλόγου στο πλάισιο της μεγιστοποίησης του ιδεολογήματος της «ατομικής ευθύνης» ο Υπ. Επικρατείας Γ. Γεραπετρίτης δήλωσε σήμερα «αν υποθέσουμε ότι είχαμε 5.000 ΜΕΘ, αυτό θα σήμαινε, κατά τη φυσιολογική φορά των πραγμάτων ότι θα είχαμε έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό νεκρών γιατί η θνητότητα μέσα στις μονάδες είναι περίπου στο μισό, 45-50%». Με λίγα λόγια η θνητότητα νομιμοποιείται να υπάρχει αλλά εκτός μονάδων ΜΕΘ για να μην καταγράφεται!  

Ενώ βρισκόμαστε στο απόγειο του δεύτερου κύματος της πανδημάς η κυβέρνηση της Ν.Δ δεν παίρνει κανένα μέτρο προστασίας στους χώρους εργασίας  και  στα ΜΜΜ που γίνονται εστίες υπερμετάδοσης και διασποράς του ιού, για να διασφαλιστούν τα κέρδη των μεγαλοπεπιχειρηματιών.

Δεν έκανε το παραμικρό ώστε τα σχολεία να παραμείνουν ανοιχτά και ασφαλή, για μαθητές και εκπαιδευτικούς  σε καιρό πανδημίας, καταβυθίζοντας τα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς.

Η Κυβέρνηση εργαλειοποιεί χυδαία την πανδημία, για να περάσει τις δικές της νεοφιλελεύθερες αντιπαιδαγωγικές στοχεύσεις, οξύνει τις κοινωνικές-ταξικές ανισότητες και αποκλεισμούς, εις βάρος των ευάλωτων, μεταλλάσσει αντιδραστικά το περιεχόμενο του σχολείου (με το νομοθετικό πλαίσιο της ΕξΑΕ, και την θεσμοθέτησή της ως επίσημη «εκπαιδευτική» επιλογή). Επιδιώκει να πλασάρει την ψευδή εικόνα μιας κανονικότητας και μιας απρόσκοπτης συνέχισης της εκπαιδευτικής διαδικασίας αντί να στηρίξει εκπαιδευτικούς - μαθητές, και τσακίζει εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα και κεκτημένα, με αυταρχισμό, έλεγχο, καταστολή.

Οι εκπαιδευτικοί στηρίζουν τους μαθητές και τις οικογένειές τους, όχι τις πολιτικές της Κυβέρνησης. Σε αυτή την περίοδο,  στέκονται με αλληλεγγύη και παιδαγωγική υπευθυνότητα στο πλευρό των μαθητών και των οικογενειών τους, εργάζονται με γνώμονα τις ανάγκες τους και οργανώνουν τη δουλειά τους με βάση τις ιδιαίτερες συνθήκες και τα μέσα που οι ίδιοι κρίνουν κατάλληλα ώστε να κρατήσουν ζωντανή την σχέση τους με τους μαθητές τους, να διατηρήσουν μια ελάχιστη επαφή των παιδιών με ποιοτικές μορφωτικές, ψυχαγωγικές, πολιτιστικές, εκπαιδευτικές δραστηριότητες, να προσφέρουν  στα παιδιά και το δημόσιο σχολείο και όχι για το Υπουργείο και την αντιεκπαιδευτική του πολιτική, οι οποίες βρίσκονται στην αντίπερα όχθη.

Παράλληλα το Υπουργείο Παιδείας οχυρωμένο στο ψεύδος και με αρωγό την παραπλάνηση των ΜΜΕ καταφεύγει σε ασύστολη δημαγωγία προκειμένου να κατευνάσει την γενικευμένη αγανάκτηση εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών.

Κι ενώ η οικονομική κρίση βαθαίνει, η κυβέρνηση της ΝΔ διαγράφει ένα νέο μέλλον εργασιακού μεσαίωνα και εκμετάλλευσης. Προχωρά στη ψήφιση μέτρων που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις και ψηφίζει τον πτωχευτικό νόμο. Χτυπά βάναυσα όσα εργασιακά δικαιώματα κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες και θυσίες.  Με το πρόσχημα της πανδημίας επιβάλλει νέα ακραία αντεργατικά μέτρα με κύριο χαρακτηριστικό τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την κατάργηση του 8ωρου, τις απλήρωτες υπερωρίες και την αντικατάστασή τους με ρεπό, τις τρίμηνες συμβάσεις με εργαζόμενους όμηρους της ανεργίας, της επισφάλειας και της υποαπασχόλησης.

Με νέα αντισυνδικαλιστικά και αντιδημοκρατικά μέτρα επιχειρεί να ποινικοποιήσει τη συνδικαλιστική δράση, να βάλει στο γύψο το δικαίωμα στην απεργία και τη διαδήλωση, να παρέμβει στις λειτουργίες των σωματείων και τις συλλογικές τους διαδικασίες, θεσμοθετώντας  ηλεκτρονικές «εκλογές», να ελέγξει και να χειραγωγήσει τα συνδικάτα θεσπίζοντας ηλεκτρονικά μητρώα, να αδρανοποιήσει τα όπλα του εργατικού και λαϊκού κινήματος να αντιδρά και να αντιστέκεται.

Εργαλειοποιώντας την πανδημία και με ένα κρεσέντο υποκρισίας επιβάλλει ακραία κατασταλτικά μέτρα και απαγορεύσεις χτυπώντας τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού. Τρομοκρατημένη μπροστά στη βεβαιότητα ότι οι λαϊκές αντιδράσεις θα ενταθούν και θα πυκνώσουν επιχειρεί να τα μονιμοποιήσει με χαρακτηριστικά ολοκληρωτισμού.

Επιχειρεί να επιβάλει lock down στο καθολικό δικαίωμα στην Υγεία, στη μόρφωση των παιδιών μας, στη μόνιμη, σταθερή και αξιοπρεπή εργασία, στις ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα, στους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας, στο δικαίωμα για μια αξιοβίωτη ζωή.  

Η πρώτη ηχηρή απάντηση  δόθηκε με τον αγωνιστικό εορτασμό του Πολυτεχνείου από τον ίδιο το λαό που κατέβηκε στο δρόμο και έσπασε στην πράξη την 4ήμερη κατάσταση πολιορκίας.

Συνεχίζουμε!

Η 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση στις 26 Νοέμβρη θα αποτελέσει τη μαζική πανεργατική παλλαϊκή απάντηση στην εγκληματική πολιτική  της κυβέρνησης που αντιμετωπίζει το λαό ως αναλώσιμο υλικό στο βωμό των κερδών του κεφαλαίου, στην αντεργατική επίθεση, στην επιχείρηση ακύρωσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, στην «κανονικοποίηση» και νομιμοποίηση της πολιτικής της ακραίας βίας και της οικονομικής, δια των προστίμων και της καταστολής.

 

                      Στις 26 του Νοέμβρη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ για:  

·                     Ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας-  Επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας και Πρόνοιας, με ένταξη στον κρατικό σχεδιασμό και όχι αγορά υπηρεσιών.

·                     Ικανοποίηση όλων των αιτημάτων του υγειονομικού κινήματος.

·                     Ανοιχτά και ασφαλή σχολεία με όλα τα υγειονομικά μέτρα προστασίας (15αρια τμήματα, προσλήψεις εκπαιδευτικών, δωρεάν τεστ για όλους, προσλήψεις επιπλέον προσωπικού καθαριότητας κλπ

·                     ΟΧΙ στην υποχρεωτικότητα των μέσων και των όρων του ΥΠΑΙΘ. Δεν δεχόμαστε καμία διοικητική αυθαιρεσία και αντιπαιδαγωγική παρέμβαση (π.χ. υποχρεωτικά διαδικτυακά τμήματα, υποχρεωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα σύγχρονης τηλεκπαίδευσης κ.α.) και διεκδικούμε όλα τα απαραίτητα τεχνολογικά μέσα και εξοπλισμό για μαθητές και εκπαιδευτικούς χωρίς διαχωρισμούς ως βάση για την καθολική πρόσβαση στο συνολικό μορφωτικό αγαθό της ενημέρωσης της επικοινωνίας και της μορφωτικής και πολιτιστικής δραστηριότητας απαραίτητο συμπληρωματικό εργαλείο στη διδακτική διαδικασία.

·                     Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις για να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια!

·                     Να μην κατατεθεί ο αντεργατικός- αντισυνδικαλιστικός νόμος Βρούτση.

·                     Να καταργηθεί ο νόμος απαγόρευσης των διαδηλώσεων.

·                     Καμία νομιμοποίηση στις ηλεκτρονικές «ψηφοφορίες» και στις τηλε-«εκλογές».

·                     Ακύρωση όλων των προστίμων – Παύση όλων των διώξεων των συλληφθέντων αγωνιστών στις συγκεντρώσεις και πορείες της 17^ης Νοέμβρη.

Απαντάμε δυναμικά, μαχητικά, ανυποχώρητα στην κλιμάκωση της επίθεσης. Συνεχίζουμε στο δρόμο του Νοέμβρη.

Στις 26 του Νοέμβρη συμμετέχουμε στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, τηρώντας  όλα τα μέτρα υγειονομικής προστασίας .

Καλούμε την ΑΔΕΔΥ, τις Ομοσπονδίες και τα πρωτοβάθμια σωματεία να ανακοινώσουν τη συμμετοχή τους στις απεργιακές συγκεντρώσεις.

 

Προειδοποιούμε την κυβέρνηση να μη διανοηθεί να επιχειρήσει την επιβολή μέτρων καταστολής

 

Μόνο ο λαός σώζει τον λαό

Η ζωή και οι ελευθερίες μας δεν θα μπουν στον γύψο!

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 23/11

 ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ- ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

09:00 Γλώσσα Α΄: «ΝΥΧΤΩΝΕΙ» (Ν, ν) (Εκπαιδευτικός: Ράνια Κουκλή)

09:21 Γλώσσα Β΄: Επανάληψη ενοτήτων 1-5 (Εκπαιδευτικός: Ράνια Κουκλή)

09:44 Μαθηματικά Γ΄: Μονοψήφιο και διαίρεση (Εκπαιδευτικός: Ράνια Κουκλή)

10:00 Ιστορία Δ΄: Τα πολιτεύματα στην αρχαία Ελλάδα (Κεφ. 6) (Εκπαιδευτικός: Γιώργος Ποταμιάς)

10:20 Μαθηματικά Δ΄: Τέλεια και ατελής διαίρεση (Εκπαιδευτικός: Σοφία Παναγιωτοπούλου)

10:52 Γλώσσα Ε΄ – ΣΤ΄: Ο χρόνος και οι τρόποι έκφρασής του (Εκπαιδευτικός: Νέλλη Παπανικολάου)

11:12 Φυσική Ε΄ – ΣΤ΄: Ιδιότητες υλικών σωμάτων (Εκπαιδευτικός: Στάθης Διακουμάκος)

11:41 Φυσική Αγωγή Ε΄ – ΣΤ΄: Αερόβια ικανότητα στο σπίτι (Εκπαιδευτικός: Χρυσούλα Νάκη)

Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού

 Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού εορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου, με αφορμή την επέτειο υιοθέτησης από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το 1989, της Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως. Την έχουν επικυρώσει όλα τα κράτη του κόσμου, εκτός των ΗΠΑ και της Σομαλίας (η Ελλάδα την επικύρωσε στις 2 Δεκεμβρίου 1992 με τον νόμο 2101).

"Το παιδί θα απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα….χωρίς διάκριση φυλής, χρώματος, φύλλου, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, εθνικής ή κοινωνικής καταγωγής, περιουσίας, οικογενειακής προέλευσης ή άλλης κοινωνικής θέσης του ίδιου του παιδιού ή της οικογενείας του". 

Ο Δεκάλογος των δικαιωμάτων του παιδιού

Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω.

Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια.

Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.

Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης.

Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω.

Δικαιούμαι να μάθω τί είναι καλό για την σωματική και ψυχική μου υγεία.

Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου.

Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια.

Δικαιούμαι να ζήσω σε μια κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά μου δεδομένα.

Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. Έναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν αύριο τα δικά μου παιδιά. (Πηγή UNICEF)

Η Σύμβαση για τα δικαιώματα του Παιδιού

H σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού αποτελείται από 54 άρθρα και καλύπτει όλα τα δικαιώματα των παιδιών , χωρίζοντάς τα σε 4 κατηγορίες : δικαιώματα επιβίωσης , ανάπτυξης , προστασίας και συμμετοχής. Τα άρθρα αυτά αναλυτικά είναι:

1. Ορισμός: “Παιδιά” θεωρούνται όλα τα κορίτσια και τα αγόρια από 0 έως 18 ετών.

2. Απαγόρευση διακρίσεων: Όλα τα παιδιά είναι ίσα. Έχουν δικαίωμα να τα αντιμετωπίζουν χωρίς διακρίσεις λόγω της φυλής, του φύλου, της γλώσσας, της θρησκείας , των απόψεων, της περιουσίας, της κατάστασης, των ιδιαίτερων αναγκών ή της εμφάνισής τους.

3. Το συμφέρον του παιδιού: Όταν οι μεγάλοι παίρνουν αποφάσεις που αφορούν τα παιδιά, πρέπει να υπολογίζουν πριν από όλα το συμφέρον των παιδιών. Η Πολιτεία πρέπει να προστατεύει και να φροντίζει τα παιδιά, αν οι γονείς τους δεν μπορούν να το κάνουν.

4. Μέτρα της Πολιτείας: Η Πολιτεία πρέπει να παίρνει όλα τα κατάλληλα μέτρα για να εφαρμόζονται τα δικαιώματα των παιδιών.

5. Ρόλος γονέων και κηδεμόνων: Οι γονείς ή οι κηδεμόνες ενός παιδιού είναι υπεύθυνοι να το μεγαλώνουν έτσι ώστε να αναπτύσσονται οι ικανότητές του και να το βοηθούν να μάθει και να ασκεί τα δικαιώματά του.

6. Δικαίωμα στη ζωή: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη ζωή, την επιβίωση και την ανάπτυξη.

7. Όνομα και ιθαγένεια: Δικαίωμα κάθε παιδιού είναι να γράφεται στο ληξιαρχείο με τη γέννησή του και να έχει όνομα, επώνυμο και ιθαγένεια, δηλαδή να ανήκει σε μια χώρα.

8. Ταυτότητα: Η Πολιτεία πρέπει να βοηθά τα παιδιά να διατηρούν την ταυτότητα, την ιθαγένεια και τις οικογενειακές τους σχέσεις.

9. Ζωή και επικοινωνία με τους γονείς: Κάθε παιδί έχει δικαίωμα να ζει μαζί με τους γονείς του, εκτός αν αυτοί ζουν χωριστά, αν δεν μπορούν να το φροντίσουν ή αν πρέπει να απομακρυνθεί από αυτούς για το καλό του. Όταν ζει μακριά από τους γονείς του, το παιδί έχει δικαίωμα να τους βλέπει και να επικοινωνεί μαζί τους, εκτός αν αυτό είναι αντίθετο με το συμφέρον του.

10. Οικογενειακή επανένωση: Αν ένα παιδί ζει σε διαφορετική χώρα από τους γονείς του, έχει δικαίωμα να ξανασμίξει μαζί τους και να μείνουν στο ίδιο μέρος.

11. Παράνομες μετακινήσεις στο εξωτερικό: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε παράνομη απομάκρυνσή τους από τη χώρα στην οποία ζουν.

12. Ελευθερία γνώμης: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους. Οι μεγάλοι πρέπει να ακούν και να παίρνουν σοβαρά υπόψη τους τη γνώμη των παιδιών για θέματα που τα αφορούν, ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά τους.

13. Ελευθερία έκφρασης: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να αναζητούν, να μαθαίνουν και να μεταδίδουν πληροφορίες και ιδέες, και να εκφράζονται ελεύθερα, μέσα από τον γραπτό ή προφορικό λόγο, την τέχνη ή άλλους τρόπους, αρκεί να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων.

14 Ελευθερία σκέψης και θρησκείας: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να σκέφτονται ελεύθερα και να πιστεύουν σε μια θρησκεία.

15 Ελευθερία συνάντησης και ομαδικής συνεργασίας: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να συναντιόνται, να συνεργάζονται και να συμμετέχουν σε συγκεντρώσεις, αρκεί να μην παραβιάζουν τα δικαιώματα των άλλων.

16. Ιδιωτική ζωή: Κανείς δεν μπορεί να επεμβαίνει αυθαίρετα ή παράνομα στην ιδιωτική ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία ενός παιδιού, ούτε να προσβάλλει την τιμή και την υπόληψή του.

17. Πληροφόρηση: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να μαθαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους από τα μέσα ενημέρωσης (εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ηλεκτρονικά μέσα). Η Πολιτεία πρέπει να ενθαρρύνει τα μέσα να διαδίδουν χρήσιμες πληροφορίες και να προστατεύουν τα παιδιά από ό,τι μπορεί να τα βλάψει.

18. Ευθύνες και υποστήριξη γονέων: Οι γονείς ή κηδεμόνες ενός παιδιού έχουν τη ευθύνη της ανατροφής και της ανάπτυξής του. Η Πολιτεία πρέπει να τους βοηθά σε αυτή την αποστολή και να εξασφαλίζει τη δημιουργία υπηρεσιών φροντίδας για τα παιδιά.

19. Βία, παραμέληση, εκμετάλλευση: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε μορφή βίας, προσβολής, παραμέλησης, εγκατάλειψης, σωματικής, ψυχολογικής, πνευματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης, όσο βρίσκονται στην ευθύνη των γονιών ή των κηδεμόνων τους ή άλλων προσώπων στα οποία αυτοί τα έχουν εμπιστευθεί.

20. Εναλλακτική επιμέλεια: Όταν ένα παιδί δεν ζει με την οικογένειά του ή αυτή δεν μπορεί να το φροντίσει, έχει δικαίωμα ειδικής προστασίας και βοήθειας, μέσα από θεσμούς όπως η υιοθεσία, η φιλοξενία σε ανάδοχη οικογένεια ή σε κατάλληλη στέγη / ίδρυμα.

21. Υιοθεσία: Πολιτεία πρέπει να παίρνει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε μια υιοθεσία που γίνεται στην ίδια χώρα ή σε άλλη, να είναι σύμφωνη με το νόμο και να λαμβάνεται υπόψη πάνω απ’ όλα το συμφέρον του παιδιού.

22. Παιδιά πρόσφυγες: Τα παιδιά πρόσφυγες, που έχουν φύγει μόνα ή συνοδευόμενα από τους δικούς τους από την πατρίδα τους επειδή εκεί κινδύνευαν, έχουν δικαίωμα ειδικής προστασίας και απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα που έχουν και τα άλλα παιδιά.

23. Παιδιά με αναπηρίες: Τα παιδιά με σωματικές ή πνευματικές αναπηρίες έχουν δικαίωμα να ζουν σε συνθήκες που εγγυώνται την αξιοπρέπειά τους και ευνοούν την αυτονομία τους. Να απολαμβάνουν ειδική φροντίδα και να συμμετέχουν ισότιμα στην εκπαίδευση και την κοινωνική ζωή.

24. Υγεία και ιατρικές υπηρεσίες: Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην προληπτική φροντίδα της υγείας τους και όταν αρρωσταίνουν να χρησιμοποιούν τις απαραίτητες ιατρικές υπηρεσίες για τη θεραπεία τους.

25. Επανεξέταση αναδοχής: Όταν ένα παιδί τοποθετείται σε ένα ίδρυμα ή μια ανάδοχη οικογένεια, η Πολιτεία πρέπει να παρακολουθεί και να ελέγχει αν το φροντίζουν σωστά και αν απολαμβάνει όλα τα δικαιώματά του.

26. Κοινωνική πρόνοια: Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν την κατάλληλη κοινωνική φροντίδα και ασφάλιση.

27. Ανάπτυξη και επίπεδο ζωής: Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής: να έχουν φαγητό, ρούχα και να ζουν σε ένα ασφαλές σπίτι, ώστε να έχουν ομαλή σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική και κοινωνική ανάπτυξη. Αν οι γονείς τους δεν μπορούν να τους τα προσφέρουν, η Πολιτεία πρέπει να τους βοηθάει.

28. Εκπαίδευση: Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να πηγαίνουν στο σχολείο και να έχουν ίσες ευκαιρίες σε αυτό.
Η Πολιτεία πρέπει να παίρνει μέτρα ώστε τα παιδιά να γράφονται και να μη διακόπτουν το σχολείο. Τα μέτρα για τη σχολική πειθαρχία πρέπει να σέβονται τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των μαθητών.

29. Σκοποί εκπαίδευσης: Η εκπαίδευση πρέπει να βοηθάει τα παιδιά να αναπτύσσουν τις ικανότητες και την προσωπικότητά τους και να μαθαίνουν να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους διαφορετικούς πολιτισμούς και το φυσικό περιβάλλον.

30. Μειονότητες: Τα παιδιά που ανήκουν σε εθνικές, γλωσσικές ή θρησκευτικές μειονότητες, έχουν δικαίωμα να έχουν τη δική τους πολιτιστική ζωή, να χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους και να ασκούν τη θρησκεία τους.

31. Ελεύθερος χρόνος και ψυχαγωγία: Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να ξεκουράζονται, να έχουν ελεύθερο χρόνο, να παίζουν, να ψυχαγωγούνται και να ασχολούνται με πράγματα που τους ενδιαφέρουν.

32. Παιδική εργασία, οικονομική εκμετάλλευση: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από την οικονομική εκμετάλλευση και οποιαδήποτε επικίνδυνη εργασία μπορεί να βάλει σε κίνδυνο την εκπαίδευση, την υγεία ή την ανάπτυξή τους. Η Πολιτεία πρέπει να ρυθμίζει, σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις, τα κατώτατα όρια ηλικίας, τα ωράρια και τις συνθήκες εργασίας για ανηλίκους όπως και την επιβολή ποινών σε όσους τα παραβιάζουν.

33. Ναρκωτικά: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από την παράνομη χρήση ναρκωτικών ουσιών αλλά και να μη χρησιμοποιούνται στην παραγωγή και τη διακίνησή τους.

34. Σεξουαλική βία και εκμετάλλευση: Είναι υποχρέωση της Πολιτείας να προστατεύει τα παιδιά από κάθε μορφή σεξουαλικής βίας και εκμετάλλευσης, όπως ο εξαναγκασμός σε σεξουαλική δραστηριότητα, η πορνεία και η πορνογραφία.

35. Απαγωγή και εμπορία παιδιών: Τα κράτη παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για να εμποδίσουν τις απαγωγές, την πώληση και το δουλεμπόριο των παιδιών.

36. Άλλες μορφές εκμετάλλευσης: Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από οποιαδήποτε άλλη μορφή εκμετάλλευσης που μπορεί να βλάπτει την ευημερία τους.

37. Βασανιστήρια και στέρηση ελευθερίας: Κανένα παιδί δεν πρέπει να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή άλλη απάνθρωπη ή εξευτελιστική τιμωρία. Η θανατική ποινή και η ισόβια φυλάκιση απαγορεύεται να επιβάλλονται σε παιδιά. Η σύλληψη και κράτηση ανηλίκων πρέπει να είναι σύμφωνη με το νόμο, να έχει την ελάχιστη δυνατή χρονική διάρκεια και να ανταποκρίνεται στην ανάγκες της ηλικίας τους.

38. Ένοπλες συρράξεις: Σε περίπτωση πολέμου, τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται. Απαγορεύεται να συμμετέχουν σε εχθροπραξίες παιδιά κάτω των 15 ετών.

39. Επανένταξη παιδιού-θύματος: Η Πολιτεία πρέπει να φροντίζει τα παιδιά που είναι θύματα παραμέλησης, κακομεταχείρισης, εκμετάλλευσης ή πολέμων για να ξεπερνούν τα τραύματά τους και να συμμετέχουν φυσιολογικά στην κοινωνική ζωή.

40. Δικαιοσύνη / ποινική μεταχείριση: Κάθε παιδί ύποπτο, κατηγορούμενο ή καταδικασμένο για μια παράνομη πράξη έχει δικαίωμα να το αντιμετωπίζουν με αξιοπρέπεια, ανθρωπισμό και σεβασμό στις ανάγκες του, να ενημερώνεται για την υπόθεσή του σε γλώσσα που καταλαβαίνει και να έχει νομική βοήθεια για να μπορεί να υπερασπίζεται τον εαυτό του.

41. Ευνοϊκότερες ρυθμίσεις: Αν οι νόμοι μιας χώρας προστατεύουν καλύτερα τα δικαιώματα των παιδιών από ό,τι αυτή η Σύμβαση, τότε πρέπει να εφαρμόζονται εκείνοι.

42. Γνωστοποίηση: Τα κράτη έχουν υποχρέωση να κάνουν γνωστά στους μεγάλους και στα παιδιά τις αρχές και το περιεχόμενο αυτής της Σύμβασης.

43-54. Εφαρμογή και έλεγχος: Μια ειδική Επιτροπή στον ΟΗΕ παρακολουθεί την εφαρμογή της Σύμβασης σε όλα τα κράτη που την έχουν υπογράψει. Οι κυβερνήσεις οφείλουν να στέλνουν εκθέσεις κάθε πέντε χρόνια και η Επιτροπή, αφού τις εξετάσει, τους στέλνει παρατηρήσεις και προτάσεις της.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 18/11-20/11

 

ΤΕΤΑΡΤΗ 18/11/2020

ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ  

09:00 Γλώσσα Α’-B’: Παραγωγή προφορικού λόγου (Εκπαιδευτικός: Κωνσταντίνα Πατρικάκου)

09:19 Φυσική Αγωγή Α’ – Β’: Παιχνίδια με τα παιχνίδια μου (Εκπαιδευτικοί: Νάντια Καψουροπούλου – Χρύσα Νάκη)

09:41 Διαθεματικό Β’: Μαθαίνω την ώρα (Εκπαιδευτικός: Δήμητρα Καρατζογιάννη)

10:04 Γλώσσα Γ’: Παρόν-Παρελθόν (Εκπαιδευτικός: Δήμητρα Τσάλλα)

10:30 Θεατρική αγωγή Γ’-Δ΄: Θέατρο Σκιών-Καραγκιόζης (Εκπαιδευτικός: Μάρω Λιάτσου)

10:58 Γλώσσα Δ’: Εγκλίσεις των ρημάτων (Εκπαιδευτικός: Σοφία Παναγιωτοπούλου)

11:20 Γλώσσα Ε’-ΣΤ΄: Οι βαθμοί του επιθέτου (Εκπαιδευτικός: Ιωάννα Χριστουλά)

11:41 ΤΠΕ Ε’-ΣΤ’: Εισαγωγή στον προγραμματισμό (Εκπαιδευτικός: Κωνσταντίνος Ορκόπουλος)

ΠΕΜΠΤΗ 19/11

ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ 

– Διαθεματικό Α’: Γλώσσα – Μαθηματικά – (Εκπαιδευτικός: Δώρα Τσιαγκάνη) – 28’16”
– Γλώσσα Α’-Β΄: Σύμφωνα που μπερδεύονται (Φ-Θ) (Εκπαιδευτικός: Κωνσταντίνα Πατρικάκου) – 22’32”
– Γλώσσα Β’: Παραγωγή και σύνθεση λέξεων – (Εκπαιδευτικός: Δήμητρα Ρουσσοπούλου) – 12’53”
– Ιστορία Γ’: Οι θεοί του Ολύμπου (Εκπαιδευτικός: Δήμητρα Καρατζογιάννη) – 17’12”
– Αγγλικά Γ’ – Δ’: From me to you! – (Εκπαιδευτικός: Αγάπη Δενδάκη) – 13’30”
– Γλώσσα Ε’: Εγκλίσεις των ρημάτων – (Εκπαιδευτικός: Μαρία Κουτσοκέρα) – 25’54”
– Γερμανικά Ε’: Α-Β & Λεξιλόγιο (Εκπαιδευτικός: Κυριακή Μαντέλλου) – 24’46”
– Γεωγραφία ΣΤ’: Φυσικές καταστροφές (Εκπαιδευτικός: Γιώτα Ασημακοπούλου) – 26’13”

 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20/11/2020

ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

09:00 Μαθηματικά Α’-Β’: Γεωμετρικά σχήματα και γεωμετρικά στερεά (Εκπαιδευτικός: Δήμητρα Καρατζογιάννη)
09:20 Θεατρική αγωγή Α’-Β’: Δημιουργία κινουμένων σχεδίων (Εκπαιδευτικός: Ισμήνη Σακελλαροπούλου)
09:39 Γλώσσα Β’-Γ’: Πτώσεις (Εκπαιδευτικός: Ράνια Κουκλή)
09:57 Μαθηματικά Γ’: Πώς λύνω προβλήματα (Εκπαιδευτικός: Δήμητρα Τσάλλα)
10:23 Διαθεματικό Γ’-Δ’: Η ελιά (Εκπαιδευτικός: Σοφία Παναγιωτοπούλου)
10:47 Θεατρική Αγωγή Δ’: Θέατρο-Αποστολές (Εκπαιδευτικός: Μάρω Λιάτσου)
11:11 Γλώσσα Δ’-ΣΤ’: Κατανόηση κειμένου-Στρατηγικές περίληψης (Εκπαιδευτικός: Ηλίας Βασιλείου)
11:34 Μαθηματικά Ε’-ΣΤ΄: Εισαγωγή στα κλάσματα – Μέρος 1ο (Εκπαιδευτικός: Γιώργος Ανδρίκος)

17 Νοεμβρίου

 

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου

Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβάλλει καθεστώς στυγνής δικτατορίας στη χώρα.

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε στις 14 Φεβρουαρίου 1973, όταν ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές της Αθήνας και συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Ζητούσαν την κατάργηση του Ν.1347, ο οποίος προέβλεπε την υποχρεωτική στράτευση όσων ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Η αστυνομία, παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, εισήλθε στο χώρο του ιδρύματος, συνέλαβε 11 φοιτητές και τους παρέπεμψε σε δίκη με την κατηγορία της «περιύβρισης αρχής». Οι 8 καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές, ενώ περίπου 100 άλλοι αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους και να ντυθούν στο χακί.

Κατάληψη στο κτίριο της Νομικής

Επτά ημέρες μετά τα πρώτα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στις 21 Φεβρουαρίου οι φοιτητές κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής σχολής στην Αθήνα, προβάλλοντας τα συνθήματα «Δημοκρατία», «Κάτω η Χούντα» και «Ζήτω η Ελευθερία». Η αστυνομία επενέβη και πάλι για να καταστείλει την εξέγερση, αλλά η βίαιη εκδίωξη των φοιτητών από το κτίριο της Νομικής ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την αγωνιστικότητά τους.

Η εξέγερση που ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου του 1973 επρόκειτο να αποτελέσει την κορύφωση των αντιδικτατορικών εκδηλώσεων. Το πρωί εκείνης της ημέρας οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου και αποφάσισαν την κήρυξη αποχής από τα μαθήματα, με αίτημα να γίνουν εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και όχι στα τέλη του επόμενου χρόνου, όπως είχε ανακοινώσει το καθεστώς.

Ακολούθησαν συνελεύσεις φοιτητών στην Ιατρική και στη Νομική σχολή. Μάλιστα, οι φοιτητές της Νομικής εξέδωσαν ψήφισμα, με το οποίο ζητούσαν την ανάκληση των αποφάσεων της Χούντας για τη διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών, εκδημοκρατισμό των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 20% του προϋπολογισμού και ανάκληση του Ν.1347 για την αναγκαστική στράτευση των φοιτητών.

Όσο περνούσε η μέρα άρχισαν να μαζεύονται ολοένα και περισσότεροι φοιτητές στο Πολυτεχνείο, αλλά και άλλοι που πληροφορήθηκαν το νέο. Η αστυνομία αποδείχθηκε ανίκανη να εμποδίσει την προσέλευση του κόσμου. Το απόγευμα πάρθηκε η απόφαση για κατάληψη του Πολυτεχνείου. Οι πόρτες έκλεισαν και από τότε άρχισε η οργάνωση της εξέγερσης. Το πρώτο βήμα ήταν η εκλογή Συντονιστικής Επιτροπής, στην οποία μετείχαν 22 φοιτητές και 2 εργάτες, με σκοπό να καθοδηγήσει τον αγώνα. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν επιτροπές σε όλες τις σχολές για να οργανώσουν την κατάληψη και την επικοινωνία με την ελληνική κοινωνία.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός

Για το σκοπό αυτό άρχισε να λειτουργεί ένας ραδιοφωνικός σταθμός, αρχικά στο κτίριο του Χημικού και αργότερα στο κτίριο των Μηχανολόγων, με εκφωνητές τη Μαρία Δαμανάκη και τον Δημήτρη Παπαχρήστου. Επιπλέον, στο Πολυτεχνείο εγκαταστάθηκαν πολύγραφοι, που δούλευαν μέρα - νύχτα, για να πληροφορούν τους φοιτητές και τον υπόλοιπο κόσμο για τις αποφάσεις της Συντονιστικής Επιτροπής και των φοιτητικών συνελεύσεων. Συγκροτήθηκαν συνεργεία φοιτητών, που έγραφαν συνθήματα σε πλακάτ, σε τοίχους, στα τρόλεϊ, στα λεωφορεία και στα ταξί, για να τα γνωρίσουν όλοι οι Αθηναίοι. Στο Πολυτεχνείο οργανώθηκε εστιατόριο και νοσοκομείο, ενώ ομάδες φοιτητών ανέλαβαν την περιφρούρηση του χώρου, ξεχωρίζοντας τους ενθουσιώδεις και δημοκράτες Αθηναίους από τους προβοκάτορες.

Η πρώτη αντίδραση του δικτατορικού καθεστώτος ήταν να στείλει μυστικούς πράκτορες να ανακατευθούν στο πλήθος που συνέρρεε στο Πολυτεχνείο και να ακροβολήσει σκοπευτές στα γύρω κτίρια. Στις 16 Νοεμβρίου μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον του πλήθους που ήταν συγκεντρωμένο έξω από το Πολυτεχνείο, με γκλομπς, δακρυγόνα και σφαίρες ντουμ-ντουμ. Οι περισσότεροι διαλύθηκαν. Όσοι έμειναν έστησαν οδοφράγματα ανατρέποντας τρόλεϊ και συγκεντρώνοντας υλικά από νεοανεγειρόμενες οικοδομές, και άναψαν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα. Αργότερα, η αστυνομία έκανε χρήση όπλων, χωρίς όμως να πετύχει το στόχο της, την καταστολή της εξέγερσης.

Τα άρματα μάχης

Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, όταν διαπίστωσε ότι η αστυνομία αδυνατούσε να εισέλθει στο Πολυτεχνείο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το στρατό. Κοντά στο σταθμό Λαρίσης συγκεντρώθηκαν τρεις μοίρες ΛΟΚ και μία μοίρα αλεξιπτωτιστών από τη Θεσσαλονίκη. Τρία άρματα μάχης κατέβηκαν από του Γουδή προς το Πολυτεχνείο. Τα δύο στάθμευσαν στις οδούς Τοσίτσα και Στουρνάρα, αποκλείοντας τις πλαϊνές πύλες του ιδρύματος και το άλλο έλαβε θέση απέναντι από την κεντρική πύλη. Η Συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών ζήτησε διαπραγματεύσεις, αλλά το αίτημά τους απορρίφθηκε.

Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλλει. Έπεσε πάνω στην πύλη και την έριξε, παρασέρνοντας στο διάβα του μία κοπέλα που ήταν σκαρφαλωμένη στον περίβολο κρατώντας την ελληνική σημαία. Οι μοίρες των ΛΟΚ, μαζί με ομάδες -μυστικών και μη- αστυνομικών, εισέβαλαν στο Πολυτεχνείο και κυνήγησαν τους φοιτητές, οι οποίοι πηδώντας από τα κάγκελα προσπάθησαν να διαφύγουν στους γύρω δρόμους. Τους κυνηγούσαν αστυνομικοί, πεζοναύτες, ΕΣΑτζήδες. Αρκετοί σώθηκαν βρίσκοντας άσυλο στις γύρω πολυκατοικίες, πολλοί συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στη Γενική Ασφάλεια και στην ΕΣΑ.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας, στις 17 Νοεμβρίου συνελήφθησαν 840 άτομα. Όμως, μετά τη Μεταπολίτευση, αξιωματικοί της Αστυνομίας, ανακρινόμενοι, ανέφεραν ότι οι συλληφθέντες ξεπέρασαν τα 2400 άτομα. Οι νεκροί επισήμως ανήλθαν σε 34 άτομα. Στην ανάκριση που διενεργήθηκε το φθινόπωρο του 1975 εναντίον των πρωταιτίων της καταστολής εντοπίστηκαν 21 περιπτώσεις θανάσιμου τραυματισμού. Ωστόσο, τα θύματα πρέπει να ήταν πολύ περισσότερα, διότι πολλοί βαριά τραυματισμένοι, προκειμένου να διαφύγουν τη σύλληψη, αρνήθηκαν να διακομιστούν σε νοσοκομείο.

Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος κήρυξε στρατιωτικό νόμο, αλλά στις 25 Νοεμβρίου ανατράπηκε με πραξικόπημα. Πρόεδρος ορίστηκε ο αντιστράτηγος Φαίδων Γκιζίκης και πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος. Όμως ο ισχυρός άνδρας του νέου καθεστώτος ήταν ο διοικητής της Στρατιωτικής Αστυνομίας, ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, που επέβαλλε ένα καθεστώς σκληρότερο από εκείνο του Παπαδόπουλου.

Η δικτατορία κατέρρευσε στις 23 Ιουλίου του 1974, αφού είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο Γκιζίκης και ο αντιστράτηγος Ντάβος, διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού, κάλεσαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να επιστρέψει στην Ελλάδα για να επαναφέρει τη δημοκρατική διακυβέρνηση.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/190

"12.410 και 1 τριαντάφυλλα"

Ταινία μικρού μήκους

εκπαιδευτικό βίντεο (πηγή "Ψηφιακή τάξη")

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Ο δρόμος-Μάνος Λοΐζος 

Το σφαγείο - Μ. Θεοδωράκης 

Ένα το χελιδόνι - Γρ. Μπιθικώτσης

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ - Γρ. Μπιθικώτσης

Είμαστε δυο - Α. Καλογιάννης

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

 https://drive.google.com/file/d/16zSC8PjLactuCO5XadQ3MWlfsrczYWzl/view?usp=sharing

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ